Ljós í húminu svarta

Nú ríkir á landinu niðadimm nótt.
Í næturstað manna er kyrrlátt og hljótt.
En erillinn vex þó að aum séu kjör,
ullin er spunnin og strokkað er smjör.
Það logar í bænum með ljómann sinn bjarta
eitt ljós, eitt ljós, sem lýsir upp húmið svarta.

Þótt fallinn sé snjór yfir frostkalda jörð
fjöllin í myrkrinu rísa við fjörð,
en Drottinn gaf lífsbjörg og dagverð og skjól.
Það dregur nær aðventu, koma brátt jól.
Við steypum eitt ljós með þá löngun í hjarta,
eitt ljós, eitt ljós, sem lýsir upp húmið svarta.

Skammvinnir dagar og skuggaleg nótt.
Í skammdegismyrkri við von getum sótt
í ljós sem snýr aftur svo lengja fer dag,
í ljómandi hátíð og helginnar brag:
Í jötu var lögð okkar lífsvonin bjarta,
eitt ljós, eitt ljós, sem lýsir upp húmið svarta.

Guðlaugur Gunnarsson
26. október 2014.

Et lys i mørketida

Det kvile ei natt over landet i nord,
Husan e små der kor menneskan bor.
Men tida e travel i karrige kår,
rokken han svive og vevstolen går
Det leve i løa, i naustet og smia
Et lys, et lys, et lys imot mørketida

Snøen ligg tung over frossen jord
ute står mørket om fjell og om fjord
vår herre gir livberging, søtmat og sul
når døgnan sig fram imot advendt og jul
så støpe vi lys midt i hardaste ria
et lys, et lys, et lys imot mørke tida

Dagen e borte og natta e stor
men i mørketidslandet skal høres et ord
ei sol som skal snu så det bære mot dag
om folk som skal samles til helg og til lag
på veien mot Betlehem bære Maria
et lys, et lys, et lys imot mørketida

Trygve Hoff