Ég mun bera þig

Allir vinir eru horfnir mér.
Einmana ég sit og spyr þig Guð – ertu hér?
Trú mín togast á við efasemdirnar
tómar spurningar – en ekkert svar.
Hví er myrkur vegi mínum á?
Mér finnst enginn maður skilja mína innstu þrá!
Örugg þó að orð mín virðist, - veistu hvað?
Einmana sem barn ég leita föður að.

Mundu barnið mitt, að ég mun aldrei yfirgefa þig
Ekkert myrkur fær þig máð úr huga mér
Einn þótt sértu er ég ávallt hjá þér
þú mátt treysta því
að ég mun bera þig. (hugga þig, styrkja þig)

Elsku Faðir, ég vil þakka þér
því þú heldur loforð það er gafstu mér
er þú sagðir: „Styrkur þinn í veikleika’ er“
upp mig reistir þú, styrk veittir mér.
Þökk að ég má hvíla’ í þinni hönd.
Þú ferð fyrir mér, er ferðast ég um ókunn lönd.
Þú mér lýsir þegar myrkrið byrgir sýn.
Þá ég óttast eigi hver sé framtíð mín.

Guðlaugur Gunnarsson þýddi Júní 1997

Jag skal bäre dig.

Alla venner de er borte nu
jag är ensam här og undrar: Far var er du?
Varför håller tvivlets tanker ennu mig kvar?
Bara frågor, Gud, men inga svar.
Varför er det mörker der jag går?
Finns det ändå inte någon enda som förstår
att det bakom alla säkra ord jag har
finns et ensamt barn som söker etter sin far?

Kom i håg, mitt barn, att jag skall aldrig nånsin lämna dig.
I ditt mörker är du ändå inte glömd
Du er ensam men ei övergiven,
jag er kvar hos dig
Du kan lita på att jag skal bäre dig.

Jag vill tacka för din omsorg, Far,
för at löftet som du gav meg det står kvar
når du sa at i min svakhet er jag sterk.
Ja, du drog meg upp på säker mark.
Tenk at jag for kvila i din hand.
Du går före genom dimman i et okend land
Takk at du vil ge mig ljus där jag inte ser!
Det som er framför mig hotar inte mer.

Lars Mörlid og Peter Sandwall ?